Martine Syms(1988, Los Angeles, VS) heeft veel erkenning gekregen voor haar praktijk die conceptuele gruis, humor en sociaal commentaar combineert. Ze gebruikt een combinatie van video-installatie en performance, vaak verweven met verkenningen in techniek en verhaal, onderzoekt Martine representaties van zwartheid en en de relatie daarvan met de volkstaal, feministisch gedachtegoed en radicale tradities. Haar op haar op onderzoek gebaseerde praktijk verwijst vaak naar theoretische modellen over opgevoerde of opgelegde identiteiten, de kracht van het gebaar, en ingebedde aannames over gender- en rassenongelijkheid.
Martine behaalde een MFA aan Bard College, Annandale-on-Hudson (NY) (2017) en een BFA van The School of the Art Institute of Chicago (IL) (2007). Ze heeft veel tentoongesteld, waaronder solotentoonstellingen in het Museum of Modern Art, het Art Institute of Chicago en ICA Londen. Ze heeft ook opdrachten gedaan voor merken als Prada, Nike, Celine, Kanye West en NTS. Ze zit in een band genaamd Aunt Sister en presenteert Double Penetration, een maandelijkse radioshow op de NTS. Ze runt ook Dominica Publishing.
The African Desperate
In haar eerste speelfilm past Martine haar befaamde conceptuele gruis, humor en sociaal commentaar toe op de filmvorm, waarin de natuurlijke schoonheid van de staat New York tegenover de Day-Glo druggy waas van een kunstfeest staat. Met een knallende soundtrack en cinematografie die refereert aan straatfotografie, giddy gonzo cinema en jaren ’90 high-school romcoms, kronieken The African Desperate uiteindelijk de behoefte aan bevrijding en emancipatie van mentale slavernij. Martine neemt ons mee door vierentwintig uur in de absurde institutionele krochten van de graduate school, gefilmd op en rond de campus van Bard College, waar ze haar MFA ontving. Palace (Diamond Stingily) doorstaat een laatste beoordeling van een volledig blanke faculteitsraad en worstelt om het eindejaarsfeest op weg naar de stad te vermijden. om het eindejaarsfeest op weg naar het buitenland te vermijden, waarbij ze tegelijkertijd moet omgaan met traumatische herinneringen en de druk om gezelligheid uit te stralen met haar collega’s. (Tekst: Amber Esseiva)
Soft
Een groep tekeningen, gemaakt met aquarel, olieverf pastel en markeerstift op papier, markeert de eerste keer dat Martine voor het eerst werk in deze media tentoonstelt. Bekend om haar op onderzoek gebaseerde praktijk in nieuwe mediatechnologieën en performance, heeft Martine voortdurend met tekenen als een voorbereidende praktijk om haar creatieve proces. Als analoog tegenwicht voor archieffoto’s, hebben de tekeningen een overeenkomstig gevoel van directheid en intimiteit; elk toont een onderwerp uit het leven van de kunstenaar of een zelfportret. Tegen een abstracte ondergronden of dubbelzinnige interieurs, zijn de figuren vastgelegd in een informele houding. De ingetogen weergave van deze studies de grenzen tussen het private en publieke zelf, gebaar en interpersoonlijke communicatie, thema’s die resoneren met de fundamenten van Martine’s praktijk. Naast de werken op papier is er een recente serie van fotografische afdrukken die ze in het afgelopen jaar heeft gemaakt. De foto’s vertegenwoordigen ook een stroom van fragmentarische beelden verzameld uit ongelijksoortige momenten in de tijd en de installatie als geheel geeft een vignet van het dagelijks leven. De fotografische beelden varieert van close-up beelden (de takken van een cactus, een een rotspoel en een tafel met halfdronken glazen, bloemen en klatergoud), tot figuren die luieren op het strand en een ver uitzicht op politiebusjes.
