The Laren Dialogues: Thomas Hirschhorn

In de loop van 2024 nodigde Emanuele Coccia, Resident van het Mondriaan Initiatief, samen met curator Béatrice Grenier (Directeur Curatoriële Zaken, Fondation Cartier, Parijs) een reeks invloedrijke denkers uit voor een reeks dialogen rond Metropolitan Nature. Onder hun gasten: beeldend kunstenaar Thomas Hirschhorn.

Thomas Hirschhorn werd in 1957 geboren in Bern, Zwitserland. Na zijn studie aan de Kunstgewerbeschule Zürich verhuisde hij in 1983 naar Parijs, waar hij sindsdien woont en werkt. Hirschhorn behoort – samen met Thomas Schütte, Pierre Huyghe en Rirkrit Tiravanija – tot de belangrijkste hedendaagse beeldhouwers van de afgelopen dertig jaar, die vanaf het midden van de jaren negentig internationaal doorbraken en het medium beeldhouwkunst radicaal transformeerden. Hirschhorn ontving de Preis für Junge Schweizer Kunst (1999), de Marcel Duchamp Prijs (2000), de Rolandpreis für Kunst im öffentlichen Raum (2003), de Joseph Beuys Prijs (2004), de Kurt Schwitters Prijs (2011) en de Meret Oppenheim Prijs (2018). Werk van de kunstenaar is wereldwijd vertegenwoordigd in musea en openbare collecties, waaronder het Art Institute of Chicago; Collection Jumex Mexico; Dia Art Foundation, New York; K21 Düsseldorf; Musée d’Art Moderne Centre Pompidou, Parijs; Museum of Modern Art, MoMA New York; Philadelphia Museum of Art; Pinakothek der Moderne, Munchen; Stedelijk Museum, Amsterdam; Tate Modern, Londen; Walker Art Center, Minneapolis.

In de loop der jaren heeft Hirschhorn meer dan zeventig werken in de openbare ruimte gemaakt, waarbij hij de autonomie, het auteurschap en de weerstand van een kunstwerk in twijfel trekt en de kracht van kunst om de ander te raken en te transformeren onderstreept. “Ik wil kunst gebruiken als een instrument om een contact met de Ander tot stand te brengen – dit is een noodzaak – en ik ben ervan overtuigd dat het enige mogelijke contact met de Ander “One to One” gebeurt, als gelijke.”

Thomas Hirschhorn heeft werken gewijd aan filosofen, schrijvers en kunstenaars van wie hij houdt, in de vorm van grote sculpturen zoals altaren, kiosken, monumenten, kaarten en collages. Over de serie altaren zegt Hirschhorn: “Een altaar is een persoonlijke, artistieke verbintenis. Ik wil mijn helden vastleggen. De altaren willen iemand gedenken die dood is en van wie iemand anders hield. Het is belangrijk om te getuigen van iemands liefde, iemands gehechtheid. De helden kunnen niet veranderen, maar de locatie van de altaren wel. De altaren zouden in andere steden of landen gemaakt kunnen zijn. De altaren kunnen op verschillende locaties worden gemaakt: in een straat, op een zijweg, in een hoek. Deze zeer lokale plaatsen van herinnering worden zeer universele plaatsen van herinnering door hun locatie. Dat is wat mij interesseert.”

Video: Fried-Jan van den Eerenbeemt